Co oznacza starożytne słowo effatha, z jakiego języka się wywodzi i jakie ma ono znaczenie w czasach dzisiejszych?

Spróbujmy odpowiedzieć sobie na pytanie: Co znaczy często dziś używane słowo Effatha, które zostało wypowiedziane przez Jezusa Chrystusa podczas jednego z uzdrowień, których dokonywał, w czasie gdy chodził wśród ludzi po ziemi i z jakiego języka owo słowo się wywodzi. Sama odpowiedź na to pytanie nie będzie zapewne bardzo długa, dlatego w dalszej kolejności ciekawą sprawą jest dowiedzieć się dlaczego słowo to w dzisiejszych czasach staje się coraz bardziej popularne szczególnie jako nazwa dla różnego rodzaju religijnych grup społecznych, instytucji kościelnych, grup modlitewnych, a także nawet wśród religijnych zespołów muzycznych i teatralnych. Co powoduje iż staje się takie ciekawe?. Słowo „effatha” wywodzi się ze starożytnego języka aramejskiego i jest tłumaczone jako: „Otwórz się!” (tryb rozkazujący). Język aramejski był już używany w drugim tysiącleciu przed narodzeniem się Pana Jezusa. Z początku używali go jedynie Aramejczycy (ludy semickie zamieszkujące pustynne tereny na zachód od Mezopotamii), jednak w trakcie podbojów Asyryjczyków, którzy stworzyli w ok. VII w. p.n.e. dość pokaźne imperium i zajęli również obszary zamieszkiwane przez Aramejczyków, w trakcie swojej ekspansji rozproszyli Aramejczyków po swoim wielkim terytorium tak bardzo, że w I tysiącleciu p.n.e. język aramejski rozpowszechnił się po całym Bliskim Wschodzie. Do tego jeszcze Persowie, którzy później (ok. roku 500 p.n.e) przejęli tereny podbite wcześniej przez Asyryjczyków, szukali języka, który byłby zrozumiały dla wszystkich mieszkańców ich ogromnego imperium. Uznali, że aramejski nadawał się do tego najlepiej. Z tego co widać język ten był niezmiernie znany i popularny na Bliskim Wschodzie w owych czasach, tj. w czasach Pana Jezusa, a szczególnie w trakcie ostatniego tysiąclecia przed Jego narodzinami. Nawet w czasach chrystusowych język aramejski wydawał się być częściej używany niż (z punktu widzenia Ewangelii) dość popularny hebrajski, który ówcześnie stosowany był raczej w liturgii. Później aramejski został wyparty przez pokrewny mu arabski i w końcu „umarł” śmiercią naturalną, przechodząc do grupy języków starożytnych, używanych dziś już tylko przy niektórych szczególnych okazjach jak np. w filmie „Pasja” Mela Gibsona. Analogicznie dla przykładu częściowo podobny los spotkał np. język łaciński, który dawniej bardzo znany, dziś jest już praktycznie nieużywany. Jego zastosowanie ogranicza się np. do elementów liturgii różnych wyznań chrześcijańskich (szczególnie wyznania rzymsko-katolickiego), i rożnych nauk szczegółowych takich jak np. medycyna, farmacja, biologia, zoologia, botanika itp.
Tyle na temat samego słowa „effatha” i języka z którego się wywodzi. Zastanówmy się teraz, co jest istotą przekazu jaki niesie to słowo? Oczywiście pierwsze, co się nasuwa, to Pismo Święte i „scena” opisująca uzdrowienie głuchoniemego przez Pana Jezusa, który wypowiadając po aramejsku „Effatha!” otworzył jego zmysły, które wcześniej były nieme. Istotą słowa „effatha” zatem jest otwarcie się, otwarcie kogoś na coś, na co wcześniej ten ktoś był zamknięty. W przypadku uzdrowienia fizycznego, było to umożliwienie choremu większe otwarcie się na świat. W przypadku gdyby było to uzdrowienie duchowe, cóż… otwarcie się na Boga. Teraz możemy spokojnie odpowiedzieć na pytanie dlaczego słowo to jest dziś coraz bardziej popularne szczególnie kręgach religijnych. Nawołuje ono bowiem do otwarcia swojego serca na świat ducha, na Miłość Boga, na przyjęcie jego nauki. Dlatego też właśnie obecnie wiele, jak wspomniano wcześniej, instytucji kościelnych, grup modlitewnych, grup artystycznych (zespołów muzycznych i teatralnych) przyjmuje często nazwę „Effatha”. Tu mały przykład: pewien zespół muzyczny postanowił śpiewać muzykę religijną i chcąc przekazać istotę swej działalności ewangelizacyjnej, która ma za cel otwieranie ludzi na Boga zdecydował się wybrać dla siebie nazwę „Effatha” (znajdują się oni pod adresem http://effatha.info.pl . „Effatha” w tym wypadku jako nazwa skrywa w sobie pewien z góry określony cel, który przyświeca zespołowi. Zespół „Effatha” swoją muzyką stara się otworzyć słuchaczy na Boga, zainteresować ich innym wymiarem, na który być może dotąd byli zamknięci. Jest jeszcze wiele grup i instytucji (oczywiście nie związanych z muzyką) o nazwie „Effatha”, które również prowadzą działalność ewangelizacyjną mającą na celu otwieranie ludzi na naukę Kościoła, jednak nie będę tu wymieniał ich wszystkich (nawet tych ważniejszych), bo jest ich bardzo wiele. Wystarczy otworzyć wyszukiwarkę Google i wpisać słowo „effatha”, aby zorientować się jak wiele grup, stowarzyszeń, zrzeszeń itd. obrało sobie powyższe słowo jako nazwę dla siebie.